dile kolay 5 yıl. şöyle bakıyorumda geçmişime 17 yıl olmuş eğitim hayatım. bundan sonra da devam edecek mi? işte orasını bilmiyorum. ya nasip ya kısmet(!) lise hayatım da üniversite hayatıma benzer şekilde tedirgin, mutlu, bir o kadar karmaşık başlamıştı. kendime şöyle demiştim ilk kapıdan girdiğimde:”ben burada 4 sene mi okuyacağım” ne kadar da uzun gelmişti. sonra o 4 sene bilindik bir tabirle göz açıp kapayıncaya kadar geçti gitti. geride sadece hatıralar kaldı. yine bir baktım 5 yıl daha geçmiş. hani geçmez, bitmez dedikleri o 5 yıl var ya geçtiiii, gittiiii… hayat o kadar karmaşık ve yine o kadar basit… nereden bakarsan bak, mutlak hakikat; -ölümün yanında- her gün, her saat, her an yaşlandığımızdır. geriye dönüp de değiştiremediğimiz o zamanlar varya, keşke demeden, pişmanlık duymadan, en güzel anlardır. hayata küsmeden, geriye dönmeden, yine yeniden mutlu olmak ümidiyle yeni bir başlangıç…lisans hayatımda teorik kısım geride kaldı gözüküyor, ama bu hayatın gerçek yüzüyle tanışma vaktim, tam olarak, sapasağlam ayakta durma zamanım gelmiş bulunuyor. bıkmadan, usanmadan, dosdoğru bir yolda dostlarla…

SON SÖZ:”Hayatı dünden ibaret zannederdim, ancak bugüne kavuşunca dünü unutuverdim. bugünün de yarına ışık tuttğunu o an kavrayıverdim…”